Wie was Albert Einstein?
Er is waarschijnlijk geen mens op de wereld die Einstein helemaal niet kent. Laten we omwille van het argument nogmaals zeggen. Albert was de belangrijkste theoretische natuurkundige van zijn tijd uit Duitsland. Hij wordt vaak de grootste wetenschapper van de 20e eeuw genoemd. Hij droeg verschillende theorieën bij aan de natuurkunde, waarvan de algemene relativiteitstheorie, die het universum het beste verklaart, de bekendste is. Einstein kreeg de Nobelprijs voor natuurkunde. Hij werd wereldberoemd en wordt iconisch afgebeeld met hangende tong en verfomfaaid haar. Zijn naam werd synoniem voor een man met een hoog intellect.
Hij heeft zich altijd onderscheiden door zijn intelligentie
Absoluut niet. Hij was traag als kind en begon pas te praten toen hij drie jaar oud was. Zijn ouders waren zelfs bang dat hij achterlijk was. Op school was hij lui, traag ter been, genoot niet van leren en was het mikpunt van spot van zijn klasgenoten. Uiteindelijk bleek echter dat hij al van jongs af aan bovengemiddeld intelligent was. Zijn interesse in wetenschap werd gewekt toen hij vijf jaar oud was.
Huiselijk huwelijk
In februari 1917, werd Einstein ernstig ziek van extreme werkstress en slechte voeding. Zijn acute leverziekte werd verder verergerd door geelzucht en maagzweren. Ernstig ziek, werd Albert genomen in de zorg van zijn nicht Elsa, die was drie jaar ouder dan hij. Ze was op dat moment net gescheiden en had twee dochters. De wetenschapper en zijn nicht waren al hecht sinds hun kindertijd, maar Einsteins ziekte bracht hen nog dichter bij elkaar. Elsa aanbad hem; ze trouwden in 1919 en alles escaleerde.
Zijn hersenen bleven bruikbaar na zijn dood
Zijn cortex werd veel besproken na de dood van de beroemde wetenschapper. Er wordt gezegd dat Einstein niet wilde dat zijn organen werden onderzocht na zijn dood. Zijn wens werd echter niet ingewilligd. De patholoog die Einstein ontleedde stal een deel van zijn hersenen en bewaarde dit, samen met zijn lichaamsvloeistoffen, voor de volgende 20 jaar. Tot op de dag van vandaag is het onduidelijk waarom hij dit deed. Na zijn dood werden de hersenen onderzocht door wetenschappers, die ontdekten dat één deel van Alberts hersenen niet volledig ontwikkeld was. Dit was het deel dat verantwoordelijk was voor spraak en taal. Aan de andere kant was het deel dat wiskundig denken en ruimtelijke verbeelding ondersteunt 15% groter dan de rest van zijn hersenen.